Please, please, please???

"Papa, ik moet je wat vertellen", Ik had Britt net opgehaald bij haar vriendin Liza en we stonden op het punt weg te rijden.
"Wat dan, lieverd?"
"Ik heb een muntje gekregen van Liza"
"Wat voor muntje?, mag ik eens kijken?"
Britt toverde een twee-euro munt tevoorschijn...
Nadat ik haar de munt even terug had laten geven aan Liza, kwam de aap uit de mouw.
Britt had bij Liza een hele zielige act opgevoerd; Liza had een i-pod en zij niet, Liza had een Wi en zij niet, kortom Britt was toch wel een héél zielig meisje, die niks had... en Britt wilde zo graag een Nintendo DS! Liza was natuurlijk ook de rotste niet en had haar armlastige vriendinnetje wat geld toegestopt.
Het gaf natuurlijk wel aan hoe Britt zich voelde ten opzichte van Liza. Toevallig had ik nèt nog de enveloppe met verjaardagsgeld van Britt zien staan. "We kunnen thuis wel eens even kijken hoeveel verjaardagsgeld je hebt en je hebt ook nog zakgeld in je spaarpot, als we dat bij elkaar doen, kan je misschien wel een DS kopen", stelde ik voor. Haar beteuterde gezicht klaarde een beetje op.
"Oh, mag ik dan een DS kopen? please, please, please?"
"Als je genoeg geld hebt wel!"
In de enveloppe en spaarpot bleek gelukkig nèt genoeg voor de aankoop.
Dolblij was ze en vandaag was de grote dag: ze ging met mama haar "DS-je" kopen. Omdat de roze uitverkocht waren, ging ze voor de lichtblauwe. Toen Marca voorstelde dat ze de roze misschien wel in een ándere speelgoedwinkel zouden hebben, wimpelde ze dat weg: Kopen dat ding, metéén naar huis en spelen! Dus werd het de lichtblauwe. Het was nog wel een enorme tegenvaller voor haar dat het opladen eerst nog 3 uur duurde... Daarna begon ze met een verrukt gezicht aan haar eerste spelletje. Toen ze naar bed ging moest 'DS-je' op haar bureau staan, zodat ze er zo naar kon kijken. Ze zette zelfs een klein knuffeltje naast haar nieuwe 'vriendje'....