Lekker droog en linksdragend...

Sinds enkele dagen heb ik er op mijn werk 2 vriendinnen bij; Tessa en Frances. Tijdens een rustige periode had ik, eergisteren, even staan praten met deze twee struise, jordanese beveiligingsdames pur sang. Het type dat zich niet bepaald de kaas van het brood laat eten. Dat moet ook niet want ze worden ingezet als 'anti-agressie-team' Ze moeten ons ondersteunen als wij problemen dreigen te krijgen met agressieve passagiers. Als ik Tessa en Frances zo inschatte, waren ze prima voor die taak toegerust... Tijdens ons gesprek passeerden de gewoonlijke onderwerpen de revue; wat een afknijpers onze werkgevers wel niet waren, dat het een schande was dat ze zoveel lange nachtdiensten moesten draaien. (iets waar ik ze helemaal gelijk in moest geven), de ku...roosters, de files die uit de hand lopen en nog meer zaken waar je eens lekker over kunt zeiken. Zo nu en dan werd een passerende passagier eens goed bekeken, geanalyseerd en van Mokums commentaar voorzien. Ik stelde voor dat ze eens op de KLM- site moesten kijken of er daar niks van hun gading te vinden was. (KLM was in de vergelijking toch iets gunstiger uit de bus gekomen dan I-sec) Door deze interesse en verschafte info kon ik meteen niet meer stuk bij de dames: we schudden handen en stelden onszelf voor. Eigenlijk dacht ik dat het daar wel bij zou blijven en dat ik ze maanden niet meer zou tegenkomen.
Toen ik vanmorgen bij de gate stond om de vlucht naar Kopenhagen in te stappen, werd er hard op het glas gebonkt; "Hé Arnold!". Tessa en Frances stonden enthousiast te zwaaien aan de andere kant van de ruit... "Zo, jij hebt je fans hier", zei de geamuseerde gate-agent, die mij verbaasd naar de dames zag kijken. Even later kwamen de dames even buurten.
"Nou, dat is me nou nog nooit gebeurd in al die tijd dat ik hier werk", zei Frances.
"Nou", vulde Tessa aan, "zo'n perfecte man heb ik lang niet gezien!"
"Ja, en toen hij glimlachte!"
"Ja, toen werd hij nog beter"
"En dat lijf!... helemaal droog, breed van boven en slank beneden"
"Tjees, ik had gewoon een slabbetje nodig.. kweilen!"
Ondertussen was deze vleeskeuring een echte vrouwenaangelegenheid geworden, die ze met mijn vrouwelijke collega deelden.
Ik stond er wat appelig bij. Het ging dan wel niet om mij, maar wel om ons.. Mannen!
Ik realiseerde me wat vrouwen ervaren als mannen, in hun bijzijn, de lekkere mokkeltjes de revue laten passeren...
Vooral toen het gesprek verder ging. Ze hadden de hele ochtend een 'spelletje' gedaan met hun mannelijke collega's; die werden eerst beneden de gordel 'gescanned' en daarna werd hun, na onderling overleg, verteld of ze links-of rechtsdragend waren! Dit had heel wat rode hoofden opgeleverd, vertelde Frances trots. Er was er één geweest waarbij ze het niet goed hadden kunnen zien, dat was wel een beetje zielig geweest...
Gelukkig lieten ze hun analyse niet op mij los en kon ik de gate 'ongeschonden' verlaten...