Oh, Oh, Den Haag...

Mooie stad achter de duinen....en inderdaad is Den Haag wel een mooie stad. Soms een beetje suffig en saai imago, maar wel ruim opgezet met veel groen en parken, mooie oude gebouwen en verrassend schoon! Ik heb nooit veel binding gehad met mijn geboortestad, hoewel ik wel heel snel en gemakkelijk plat Haags kan spreken... Tot mijn 6e jaar heb ik in onze hofstad doorgebracht, daarna verhuisden mijn ouders naar een nieuwbouwflat in Voorburg. Daar zou ik mijn verdere jeugd doorbrengen.
Mijn vader is ook een geboren en getogen Hagenees. We hadden al een tijd het plan om met mijn ouders even terug te reizen in de tijd. We wilden met hun een dag naar Den Haag, om daar alle plekken te bezoeken waar ze gewoond hadden.
Op veel plaatsen waren ze al heel lang niet meer geweest en het was voor hun natuurlijk reuze spannend hoe hun oude buurten er nu bij zouden liggen!
We begonnen in de Wezelrade (348), de flat waar ik geboren ben en de buurt waar ik leerde lopen. Mijn ouders hadden het adres zo goed in mijn hoofd gestampt; "Jongetje waar woon jij?"..."Wezelrade drie vier acht meneer!" , dat ik dat regeltje nu nog uit mijn hoofd ken. Mijn moeder had heel brutaal een lokale allochtoon bij zijn arm gegrepen en deze werd nu uitgehoord over het wel en wee van de buurt. We bleken net op tijd te zijn, want de flats gingen allemaal gesloopt worden om plaats te maken voor nieuwbouw. Nog snel even een paar plaatjes gekiekt van dit jeugdsentiment. We hadden voor we weggingen al tegen elkaar gezegd dat de woonbuurten wel eens ernstig verpauperd en vervuild zouden kunnen zijn, maar dit bleek gelukkig niet het geval. Wel was er een bovengemiddeld gehalte aan sateliet-schotels, maar de buurten zagen er over het algemeen fris en schoon uit. Complimenten aan de gemeente Den Haag!
Na de Wezelrade reden we naar de Hulststraat (26), waar mijn vader geboren is en waar hij tot zijn 5e jaar rondstapte.
Hij herinnerde zich nog dat hij daar op een driewielertje rondsjeesde en dat hij een keer vreselijk zijn billen had verbrand aan de ronde potkachel, die in de woonkamer stond. Het huis was gerenoveerd en was in goede staat. De oude school, die ertegenover had gestaan, wordt op dit moment omgetoverd tot appartementen.





















Daarna volgde een ritje naar de Maretakstraat (79) en de Valkenboskade (309), adressen waar mijn vader van zijn 5e tot zijn 24e gewoond heeft. Ook bezochten we de Hendrik van Deventerstraat, waar mijn vader op de lagere school zat. De mooie gevelstenen waren helaas verwijderd en er zat nu een Islamitische school in.





















Door naar de Weimarstraat (366), dit was het eerste huis waar mijn vader en moeder samen in gewoond hebben. Nou ja, huis is misschien wat overdreven...het was een zolderkamertje, zonder verwarming, wasgelegenheid, aanrecht, toilet enz, maar wel op een prachtig plekje. Het lag op een hoek, onder een schilderachtig dakje, met een prachtig uitzicht. Mijn vader woonde al bijna 4 jaar in deze kamer en had, door het gebrek aan kookgelegenheid, al die tijd niet gekookt en op brood geleefd. Mijn moeder vond dat dat maar eens moest veranderen en kookte hier toch op een olie-stelletje. Zij goot de aardappels af in de dakgoot, boven de hoofden van het winkelend publiek beneden...toch niet prettig om zo'n sloot kokend pieper-vocht in je kraag te krijgen, als je je boodschapjes loopt te doen!
Mede doordat het hier zo klein en primitief was, hebben ze hier samen maar een half jaar gewoond.















Dhr. Buys Ballot.



Daarna volgde hun eerste echte huis, met eigen voordeur (!), in de Buys Ballotstraat nummer 7. (Buys Ballot werd voornamelijk bekend door zijn wet: Wet van Buys Ballot: staande met de rug naar de wind, bevindt het lagedrukgebied zich op het noordelijk halfrond links van de waarnemer en het hogedrukgebied rechts van hem. Maar dit even ter zijde.) Een leuk huis in een leuke buurt. De winkel van de groenteman, waar mijn moeder destijds mee sjansde, zat nog steeds om de hoek en nu zat zijn zoon er in. (zo hoorden we later van een andere buurtbewoonster in een Surinaams eethuisje, waar we wat aten).





















Daar vandaan liepen we naar de Columbusstraat (70), waar mij vol trots het slaapkamerraam gewezen werd, waarachter ik destijds "geproduceerd" was. Ook weer een mooie straat met huizen zoals ze nu niet meer gemaakt worden; met allemaal houten uitbouwtjes, erkertjes, versierselen en tierelantijntjes. De schilder likt zijn vingers al af bij zo'n megaklus....
Maar natuurlijk wel allemaal heel sfeerbepalend, deze onderhoudsgevoelige elementen. Deze woning was de laatste die we bezochten, want hierna verhuisden mijn ouders naar de al eerder genoemde Wezelrade. We reden dus lekker, voor de files uit, naar huis terug en hebben daar dit nostalgische dagje uit afgesloten met een lekkere maaltijd.