Wellustige pasta...

Er schijnen meer dan 700 soorten pasta te bestaan....aardig wat afwisseling voor een gerecht dat hoofdzakelijk bestaat uit meel met wat eieren, soms wat water of olie en een snufje zout! Hoe is dit te verklaren? De meeste pasta's smaken hetzelfde, hebben de zelfde ingrediënten, maar verschillen alleen in vorm. Pasta is natuurlijk in Italië wat de de aardappel in Nederland is en verschijnt dus in de meeste huishoudens dagelijks op tafel. Om de sleur te doorbreken kan je, behalve door de saus te variëren, natuurlijk ook de afwisseling zoeken in de vorm. Dat zal ongetwijfeld één verklaring zijn.





















Maar ik denk dat er nog meer achter zit. Ten eerste zijn bepaalde soorten pasta bedoelt voor bepaalde soorten sauzen. Sommigen vormen nemen veel meer saus op dan anderen. Sommigen doen het beter in een dunne saus, andere in een dikke, gevulde saus.
















Zo heeft de bekende auto-ontwerper Giorgio Giugiari zelfs een pastasoort ontworpen, speciaal om extra saus te kunnen opnemen. Hij noemde ze Marille, helaas schijnen de Marilles nu niet meer of moeilijk verkrijgbaar te zijn.
















Een ander drijfveer om zoveel verschillende vormen te creëren is volgens mij het "mondgevoel", een niet te onderschatten sensatie! Zo hebben wij de laatste tijd wat minder bekende (en dus minder goed verkrijgbare) pastavormen verorberd: Trattole, een soort holle spiraaltjes met 1 á 2 windingen, Bucatini, lijkt op Spagetti maar is hol en Capelli d'Angelo (engelenhaar) een zeer dunne pastasoort, waarvan het de kunst is om een pak te bemachtigen waarvan de nestjes niet gebroken zijn...Wat mij opviel was de totaal andere ervaring in je mond met deze pastasoorten. Vooral de Trattole geven een bijna wellustig mondgevoel.....Op het menu staan nog: Casareccia en Mafaldine, een soort autobanden-sporen in deeg van een uit zijn kluiten gewassen Dinky Toy. Ik kijk er al naar uit die rafelige zijkantjes tegen mijn tong te voelen ;-))