Pignolata en Paasontbijt

Het pijnboompitje of "Pinolo" is het ingrediënt waar de Pignolata zijn naam aan ontleent. De pijnboom met zijn eetbare zaden komt veel voor in het kustgebied van Toscane, Campanië en Sicilië. Ook in het verre oosten, Mexico en Noord Amerika is hij te vinden. Je kunt de zaden alleen winnen van volwassen bomen van minstens 75 jaar oud!. Dit verklaart ook de hoge prijs van de pitjes. De meeste mensen kennen ze van de Genovese pesto, waarin het een belangrijk ingrediënt is. De Pignolata die ik gisteren, naar recept van Carluccio, gemaakt heb, ontleent zijn charme ook aan deze pitjes. Het is een tamelijk eenvoudig recept en het levert ook een eenvoudige, maar smakelijke koek/cake op. Volgens Antonio moet hij gegeten worden met een glaasje Vin Santo. Als iemand zo aandringt, willen wij dat best proberen... het bleek inderdaad een fijne combi!
Omdat het al weer bijna Pasen is, wordt op de meeste scholen het Paasontbijt georganiseerd. Vandaag was het zover, zowel bij Quinn als bij Britt op school. Bij Britt, op de Montessorischool, hebben ze dit jaar lootjes getrokken en moet ieder kind een ontbijt maken voor een ander kindje uit de klas. Een heel leuk idee! Ze mochten op hun lootje schrijven wat ze lekker zouden vinden als ontbijt. Britt had waarschijnlijk niet helemaal goed door dat het om een ontbijt ging, toen ze haar lootje schreef. Ze had er namelijk patat en pannenkoeken opgezet.....Toen wij haar hierop wezen, heeft ze zich de hele week zenuwachtig lopen maken of ze inderdaad patat en pannenkoeken zou krijgen en of ze die dan wel op zou kunnen. Zelf moest een ontbijtje klaarmaken voor Nikita. Die wilde graag croissantjes met een gekookt eitje en sinaasappelsap. Ik ben benieuwd wat Britt voorgeschoteld heeft gekregen. Bij Quinn regelde de school alles en hij hoefde niets mee te nemen. Ten slotte is Marca druk met haar project "zomerjurk" Alle afzonderlijke delen zijn nu klaar dus is het tijd voor mij om op te draven. Ik mag dan het loodzware gevaarte- dat in de vorige eeuw naaimachine werd genoemd- van zolder halen, zonder daarbij een hernia op te lopen. Als Marca achter de machine zit, hou ik altijd mijn adem in; ze kan dan totaal veranderen en zit vaak te vloeken en te tieren op het ding omdat het niet gaat zoals zij het wil...een gevoelig onderwerp! Toch vat ze na enige tijd altijd weer moed om met een nieuw project te beginnen. We wachten in spanning af....