Picknick op de hei

Vandaag met de kinderen een dagje naar Opa en Oma van Harmlen in Ermelo. Niet meer naar 'het kleine huisje', want de caravan is nu definitief verkocht en de nieuwe eigenaars zitten er al in. Dus naar het 'grote' huis. We waren lekker vroeg op pad en het weer was heerlijk. Eigenlijk waren we wat aan de vroege kant, dus besloot ik eerst even wat bloemetjes met ze te gaan plukken.
Ik wilde ook nog even langs het graf van Opa en Oma Schaftenaar in Putten rijden, dan konden we daar ook nog wat bloemetjes op leggen.
Vlak bij de Tintelersteeg sloegen we onze slag, het merendeel van de buit betrof paardenbloemen, maar er waren ook nog wat andere leuke bermbloempjes bij. Op de begraafplaats was Britt erg nieuwsgierig waarom je dood ging en wat er dan met je gebeurt en waarom kleine kinderen ook dood gaan. We hadden net het graf gezien van een 5 jarig jongetje....
Ik probeerde als vader deze lastige vragen zo goed mogelijk te beantwoorden, toen Quinn opeens riep dat hij het symbool voor verdriet had gevonden! Het was inderdaad waar: er was op verschillende graven een afbeelding te zien van een treurwilg. Hij wist via de site van 'www.ook jij.nl' dat mensen dit gebruikte als een symbool. Erg knap van hem!
Toen we in Ermelo aankwamen, kreeg mama de rest van de bloemen, waar ze erg blij mee was. We aten 's-middags een boterham en namen daarna wat drinken en chips mee om te gaan picknicken op de hei. Heerlijk, je hoeft alleen de straat maar uit te lopen en je zit middenin de natuur. We zochten een mooi plekje uit, niet zo dicht bij de paadjes en in de schaduw van een mooie, grote vliegden. Het was erg idyllisch; de kinderen speelden heerlijk met de bal en ik zat met mama op het plaid van de rust en de natuur te genieten. Na een goed uur keerden we weer terug, de kinderen even snel in bad gedaan, want die waren wel zeer smoezelig geworden. Daarna aten we nog zelfgefrituurde patat om niet lang daarna naar huis te vertrekken.