Herfst 2008

"Hoe vind je de kalebassen?", vroeg ik Marca. Ze was net teruggekomen uit Edinburgh (al weer) en keek de tuin in.
"Ja, heel mooi" zei ze, licht teleurgesteld, "Alleen vind ik ze wel echt bij de herfst horen en het is pas augustus"
Ze had natuurlijk gelijk. Ik had ze min of meer intuïtief gekocht en realiseerde me dat in mijn hoofd de herfst al begonnen was...
Toen ik vanmorgen wakker werd, begreep ik dat het ook niet zo gek was dat ik al met de herfst bezig was; er blies een stevige wind door het openstaande slaapkamerraam. Ik keek naar de hemel en zag daar sombere, door de harde wind voortgedreven regenwolken snel voorbij trekken. Ondertussen hoorde ik blaadjes van onze perenboom ritselen in de wind....
Interessant fenomeen, dat ritselen. Ik heb er mijn eigen theorie over ontwikkelt: in de lente en de zomer, als de jonge blaadjes nog lekker soepel, sappig en zacht zijn, worden ze door de wind tegen elkaar gewreven, wat een heerlijk rustgevend, ruisend geluid oplevert. Aan het eind van de zomer, als de blaadjes 'in de herfst van hun leven komen', worden ze droger, harder en stijver. Als de wind ze dan tegen elkaar aanblaast, levert dat een-even mooi- ritselend geluid op.
Waarschijnlijk had ik deze signalen onbewust opgepikt en naar een herfstplaatje vertaald in mijn hoofd.
Ik kom me Marca's lichte teleurstelling goed voorstellen; Loop je zelf nog met dat heerlijke zomergevoel rond, komt iemand jou er aan herinneren dat dat toch wel heel snel voorbij zal zijn....
Maar de herfst kan ook heel mooi zijn. Bovendien hebben we natuurlijk nog het mooie woord " nazomer" Een typisch Nederlandse uitvinding, waar we elkaar altijd mee troosten na een slechte zomer. Het is de bedoeling dat je het vaak tegen anderen zegt in gesprekken over het weer. Wat je dan eigenlijk bedoeld is: het was weer knap beroerd weer afgelopen zomer, maar door die paar mooie zomerse dagen in de herfst gaan we het hopelijk weer net redden om die kwakkelwinter door te komen. En emigreren we dit jaar toch maar niet.
Ach, we zijn Nederlanders en we zullen er mee moeten leven....