Een pick-nick uit de bladen...

Je kent ze wel, die pick-nicks uit de bladen, waarbij een vlot koppel, meestal zonder kinderen, er in vintage cabrio op uit trekt met aan boord een prachtige mand, gevuld met gekoelde champagne, de heerlijkste broodjes, pate's en kaviaar. Ze rijden naar het perfecte plekje en het weer is natuurlijk ook fantastisch. Afgelopen zaterdag kwamen we dicht in de buurt van dit ideaalbeeld. Om half vijf belde Kathalyne dat ze van plan waren om 's-avonds te gaan pick-nicken en of wij zin hadden om mee te gaan. Zij hadden al een paar lekkere salades bereid en een fles rose behoorde ook tot de uitrusting...
Voor de kinderen waren er warme worstjes en stokbrood met franse kaas. Ik moest even nadenken hoe wij op zo'n korte termijn nog een duit in het zakje konden doen en trok de koelkast open. Ik had de dag ervoor een frittata gemaakt, een soort omelet met veel ui, knoflook en rode paprika's met kaas erover. Hier had ik nog een groot stuk van liggen, verder was er nog een groot stuk panforte, wat ik in kleine stukjes sneed en we hadden nog een verse fruitsalade. Ook een fijne Zuid-afrikaanse rose lag heerlijk koel voor het grijpen, dus wij zouden gelukkig ook niet met lege handen aankomen. Remko had toevallig net die ochtend zijn mooie pick-nickmand gebracht omdat wij die mochten hebben. Het was zo'n mooi rieten, ouderwets model met bordjes, bekers en bestek erbij en ik dacht dar we er wel de blits mee zouden maken. We werden echter flink afgetroefd door Michael en Kathalyne, die een veel groter model hadden met echt keramiek servies erin..... Het plan was om eerst te gaan fietsen, maar mijn ketting was er af gelopen. Dus besloten we de auto te pakken en naar het Cirkelbos te rijden om daar bij een tafel te gaan zitten. Op de weg er naar toe reed ik vrij scherp op een smal weggetje langs mijn tegenstander, met als gevolg dat mijn linker buitenspiegel aan flenters lag. Dit kon de pret niet drukken en al gauw kwamen we bij ons plekje. Het was echter heerlijk weer en zelfs op dit tijdstip brandde de zon ongenadig los op onze huid. We zaten net, keken elkaar aan en besloten snel een ander plekje te zoeken in de schaduw, dan maar geen tafel. We hadden tenslotte ook alletwee een kleed bij ons. Na een korte wandeling, waarbij Michael met een verbeten gezicht de zware picknickmand voortzeulde, kwamen we bij een plekje wat ons wel geschikt leek. Ons eisenpakket was tegen die tijd ook al aardig bijgesteld... Als echte bermtoeristen vielen we neer naast een weggetje. Gelukkig was er nauwelijks verkeer en al gauw bleek het een heerlijke lokatie te zijn; de kinderen konden er lekker spelen en toch konden we ze in het oog houden.
We stalden onze heerlijkheden uit op het kleed en ontkurkte de rose. Alles was heerlijk, we genoten van de plek, elkaars gezelschap en de fantastische salades die Michael en Kathalyne hadden meegebracht.
Na een uur of twee keerden we voldaan weer naar huis!