De ijscoman

"De lȏrrelemȏannnn!!!" galmde het elke week door onze straat. Ik weet nog goed dat ik als kind dacht: "wat roept die man toch de hele tijd?" Toen ik het aan mijn moeder gevraagd had, bleek het "de lorreman" te zijn...hij haalde- in mijn herinnering nog met een soort handkar, maar dat kan ik ook geromantiseerd hebben-oude lorren op en volgens mij ook aardappelschillen, die dan weer als paardenvoer gebruikt werden. Dat was volgens mij toen-in de zestiger jaren-ook al een ouderwets gezicht. We hadden in die tijd nog wel wát mensen, die bij ons langs de deur kwamen. We hadden onze bakker, die met zijn Ford stationwagen, de broden rondbracht. Mijn moeder heeft hem destijds afgezegd omdat je aan ons brood precies kon 'proeven' wat voor aftershave hij die morgen opgedaan had...Verder reed de SRV-man, die voor zijn grote auto tegenover onze flat een stalling had, altijd door onze buurt. Ook kwam regelmatig een 'scharensliep' langs om je bestek en scharen scherp te houden. Van zijn diensten maakte mijn moeder nooit gebruik want het verhaal ging 'dat het allemaal zigeuners waren' en 'dat je je spulletjes nooit meer terug zag'.
Achteraf gezien toch ontzettend leuk, al die mensen die hun waren langs de deur brachten. Als ze nu langs de deuren zouden gaan, zouden ze bijna niemand meer thuis treffen! Ook de ijscoman kwam vroeger regelmatig langs, dus het is een stukje jeugdsentiment dat ik probeer te sponsoren, als ik het muziekje uit zijn auto hoor en de kinderen een ijsje laat halen bij onze huidige ijscoman....