Mindmapping

In dit leerjaar heeft Quinn voor het eerst "boekenkring" en "nieuwskring". De bedoeling is dan dat hij een boek c.q. nieuwsartikel uitzoekt, om er daarna een kort verhaaltje over te houden voor de klas. Net zoiets als vroeger onze "spreekbeurt" Ik weet nog goed dat bij mij de bekende zeven kleuren bijna door mijn broek liepen, als het zover was....Wat was ik zenuwachtig!! Ik zag er als een huis tegenop! Toen voor Quinn de eerste boekenkring eraan zat te komen, hielden we ons hart vast. Het is voor hem al moeilijk om één goede zin te bouwen, laat staan een heel verhaaltje te vertellen....Hoe gingen we dit aanpakken?? Quinn is enorm visueel ingesteld en opeens moest ik denken aan een samenvattingstechniek waar mijn zwager Leen mij eens over had verteld: mindmapping. Even gegoogled om te kijken hoe het ook alweer zat. Het leek het proberen waard. Met mindmapping zet je je centrale idee, onderwerp of thema in het midden van een leeg vel papier. Dan ga je met je associaties "takjes" laten groeien vanaf het midden. Bij die takjes kan je een woord neerzetten, maar ook een tekeningetje. De takjes kunnen op hun beurt ook wer uitgroeien met nieuwe takjes en zo krijg je een heel visueel-organische vorm met allerlei zaken, die met jouw onderwerp te maken hebben! Onderlinge verbanden kun je omcirkelen en via lijntjes of pijltjes met elkaar verbinden. Het schijnt dat je geheugen ook op deze manier werkt, waardoor informatie, die op deze wijze gepresenteerd wordt, veel makkelijker te onthouden is. Hoewel sommigen dit intuïtief al doen, is het "officieel" uitgevonden door Tony Buzan, Hier is een filmpje waarin hij uitlegt hoe het werkt en wat de voordelen zijn:



We besloten, met Quinn samen, om voor zijn eerste boekenkring een mindmap te maken, waarin de belangrijkste ingrediënten van zijn verhaal voorkwamen. Als hij dan tijdens het vertellen de draad kwijtraakte, kon hij snel even op zijn papiertje kijken.






















Zijn boek was "Dolfje Weerwolfje, Dolfjes dolle vollemaannacht" van Paul van Loon. Algauw hadden we samen een mooie mindmap in elkaar geknutseld, waarin Quinn zijn tekentalent helemaal kwijt kon. De avond voor de kring alles nog eens met hem doorgenomen, maar hij toonde weinig interesse...waarschijnlijk had hij het maken van de mindmap leuker gevonden dan het bestuderen ervan! Zou het goed gaan op school? Gelukkig had hij totaal geen last van de zenuwen, waar ik vroeger mee te maken had. Die middag waren we natuurlijk razend nieuwsgierig hoe het gegaan was.
Maar ja, als kind denk je natuurlijk "waarom is al die drukte?" en geef je alleen de hoogst nodige informatie prijs aan je ouders (die het met man en macht uit je proberen te trekken...). Dus dan maar naar de juf om te horen hoe het gegaan was. Juf Marloek was erg enthousiast en zei dat hij het prima gedaan had! Dat zijn van die momenten dat je erg trots bent op je kind en dat ik mezelf afvroeg of ik hem niet onderschat had.






















Omdat de mindmap blijkbaar toch goede diensten had bewezen, besloten we dit concept ook weer toe te passen toen hij zijn nieuwskring had. Deze keer ging het over Dikkie Dik, de aandoenlijke dikke rode kater van schrijfster Jet Boeke. Haar verplichtingen met Sesamstraat liepen eindelijk af en nu kon ze publiceren wat en waar ze maar wilde. Daarvóór moest ze voor alles toestemming vragen aan het hoofdkantoor in Amerika. Een mooi artikel, wat Quinn wel aansprak. Deze keer had Marca samen met hem de mindmap gemaakt en ook deze keer verliep het allemaal weer voorspoedig op school!
Voor ons is mindmapping een blijvertje!