Schoolreisje en de Godfather

We verwachtten natuurlijk dat een lege bus de straat in zou draaien, met de kinderen naar beneden gedoken onder de ramen, zodat wij dan allemaal "verschrikt" konden uitroepen; "Waar zijn de kinderen?? Hij is de kinderen vergeten!!" De kids deden dit jaar echter niet mee met deze oeroude traditie. Ze zaten allemaal keurig voor het raam naar buiten te kijken. Ik voelde toch enige teleurstelling...Ik denk dat ze ermee gestopt zijn, toen ze door kregen dat je zowiezo bijna niet naar binnen kan kijken in zo'n moderne bus met getinte ramen. Ook hangen onze kindjes tegenwoordig verplicht in de gordeltjes, dat levert natuurlijk ook een extra hindernis op als je eens fijn naar beneden wilt duiken.

"Hoi Britt, hoe was het?"
"Ik ben een beetje misselijk, ik voel me niet zo lekker"

Meteen moest ik denken aan de zak snoep die ze 's-morgens had meegekregen, 'ook om uit te delen'
Die zak bleek inderdaad helemaal leeg en het bleef een beetje wazig over hoeveel er nu van uitgedeeld was....
Daarbij kwam dat ze op de terugweg ook nog eens naar de TV in de bus had zitten kijken. Iets waar ze niet zo goed tegen kan, tijdens het rijden.





















Gelukkig was ik haar met de fiets op gaan halen en de frisse lucht deed haar goed. Na een paar minuten kwamen de eerste babbels al weer. Toen bleek dat ze het toch wel naar haar zin had gehad in het Zuiderzee-museum. Ze hadden ook een stukje met een boot gevaren en er was toch een soort speeltuin bij geweest. Toen ze thuis om een koekje vroeg, wist ik dat de oude Britt weer terug was...
Eerder die ochtend had ik al verse pasta gemaakt, want de 'Godfather' zou weer gezellig een avondje langs komen.
Michaël (nee, niet Corleone) houdt net als ik heel erg van Italiaans eten en zijn favoriete film is de Godfather.
Als hij een avondje langs komt, laat ik de kinderen eerst eten, zodat wij lekker rustig kunnen borrelen. Wij eten dan wat later terwijl de kinderen dan boven nog even lekker mogen spelen. Later pakken de heren dan nog een filmpje tijdens het uitbuiken...it's a dirty job, but someone has to do it...
Gisteren gingen we voor oscarwinnaar "Sideways", een film die de verkoop van Pinot Noir in de VS naar ongekende hoogte joeg. Ik dacht dat Michaël deze comedy, over twee vrienden, die een wijnreis maken, al eens gezien had. Maar dat bleek niet zo. We genoten van de film. Na een gezellig avondje keerde de Don huiswaarts en dook ik lekker mijn bed in. Wat mij betreft wordt het een traditie!