Gaatjes!!

Wéér een stapje verder naar volwassenheid...Trots als een pauw staat ze op het badkamerkrukje in de spiegel te kijken naar haar nieuwe oorbellen "Papa, wil je ze nog een keer zien? Ik vind ze zo mooi!" Even later hoor ik haar, nog steeds voor de spiegel, een gesprekje houden met een "vriendin": "Wat een mooie oorbellen!" "Ja hè, met èchte gaatjes!" "Heb jij al gaatjes?"

Wij vonden het voor Britt vroeg genoeg, maar hele hordes vriendinnen van haar hadden natuurlijk 'al lang' gaatjes. Zonder gaatjes tel je niet mee en lig je eruit. Zo erg is het gelukkig nog niet, maar alle meiden, op die leeftijd, houden elkaar wel scherp in de gaten! Wie heeft wat? en is het cool? dan moet ik het ook hebben...Eigenlijk van alle tijden, dat was vroeger natuurlijk ook zo. Ik herinner me van mezelf dat ik ook altijd met alle trends meedeed. En dat mijn ouders, als ik nu terug kijk, heel erg lief en meegaand zijn geweest wat betreft mijn wensen.

Als ouders kunnen Marca en ik wel leven met "gaatjes in de oren", sterker nog: ik heb zelf ook jarenlang, als een piraat, met een gouden oorbelletje door mijn linkerlelletje rondgestapt...het gaatje zit er nog steeds! Maar als je als ouder even je gedachten de vrije loop laat, zie je je dochter opeens binnenkomen met een neus, tong, navel of nóg lager aangebrachte piercing...toch wat minder! Of ze heeft net even, met haar nieuwe vriendje, een tattoo 'laten zetten'...Brrrr, nog maar even niet aan denken en het beste er van hopen. Voorlopig is ze weer blij en tevreden (en luistert ze nog naar ons!)