Pijnlijke haringstaarten...

"Papa, ik ben vandaag vrij!"
"Nee lieverd, je hebt vandaag een half dagje"
"Neehee, ik ben vandaag vrij"
We lagen nog lekker in bed en Britt was tussen ons in gekropen.
Marca en ik keken elkaar eens aan en ik wilde Britt net gaan vertellen dat het toch echt woensdag was en dat ze wèl naar school moest, toen Marca zich wat herinnerde en snel beneden in de agenda ging kijken.
En inderdaad: Britt had een studiedag en was vrij!
Quinn moest wel naar school en Marca zou op verjaardagsvisite gaan bij Conchita, in haar nieuwe huis in Schalkhaar.
Dus Hadden Britt en ik de hele ochtend voor ons tweeën.
"Zullen we dan de stad in gaan, Britt?"
"Jaaaaaa!"
'Naar de stad gaan' betekent bij Britt naar de speelgoedwinkel(s) kijken en hopelijk ook iets kopen...
Om deze automatische 'koppeling' maar eens te doorbreken en het toch leuk voor haar te houden, besloot ik met haar wat lekkers te gaan drinken. Ik liet haar kiezen tussen 'Tante Truus', waar we wel eens vaker samen van een warme chocola en een appelpuntje hadden genoten en de V&D, met haar overhangende buitenterras. Het was lekker weer en het avontuurlijk aandoende terras van de V&D lonkte...de keus was snel gemaakt!
Eenmaal boven gekomen, stond Britt al snel kwijlend, met haar neus tegen het raampje, waar achter de brownies opgestapeld lagen.
"OK, OK, maar we delen hem samen", zei ik.
Samen liepen we daarna naar het uiteinde van het terras, waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Ook kijk je daar over de huizen met binnentuin, die op een hoger niveau zijn gebouwd, Er lopen paadjes hoog door de lucht, over (lucht)bruggen om de verschillende huizenblokken te verbinden. Britt vond dit zeer interessant.
Nadat we samen onze reuze-brownie soldaat hadden gemaakt, brachten we nog even een bezoekje aan de viswinkel.

"ieew, het stinkt hier!", Britt kneep haar neus dicht en keek vol walging naar de bakken vol 'haringlijkjes' die pal voor haar neus stonden uitgestald...
Toen we stonden te wachten, informeerde Britt, terwijl ze gefascineerd naar de verkoopster keek die de broodjes haring klaarmaakte, of het pijn deed voor de haringen als hun staarten eraf werden gesneden.
"Nee liefje, ze zijn dan toch al dood?"
Maar zo makkelijk kwam ik er niet vanaf:
"Doet het dan pijn als ze gevangen worden?"
"Nee hoor", zei ik zo koelbloedig mogelijk. Eigenlijk wilde ik daar helemaal niet over na denken en alleen van mijn lekkere broodje haring genieten!
Britt vind kibbeling heerlijk want dat ziet er gelukkig niet uit als een vis, die voor jou zijn leven heeft gelaten...

Uiteindelijk sloten we ons ochtendje af met een wandeling over de markt, waar ik nog wat groente en fruit kocht en een bezoek aan de 'witte boeken hal', waar ze nog een klein boekje mocht uitzoeken.