Wednesday, May 07, 2008

Ducktales


Vanmorgen werd ik wakker gemaakt door eendengesnater. Blijkbaar had ik toch een extra gevoelig 'eenden-antennetje' ontwikkeld sinds Katrien bij ons in de heg zit te broeden. Onmiddellijk toen ik wakker werd moest ik aan haar en de eventuele kleintjes denken. Ik zwaaide mijn benen het bed uit en hing meteen met mijn slaperige hoofd uit het slaapkamerraam om te kijken wat er aan de hand was. Beneden zag ik buurvrouw Monique, ook in haar nacht-outfit, hun hond in bedwang houden.
In een hoek van hun tuin stond Katrien, pal voor haar kleintjes en ze week geen centimeter! Ik riep tegen Monique dat ik snel naar beneden zou komen om haar te helpen. Beneden gekomen was Katrien al weer naar onze tuin overgestoken om samen met de kleintjes, op het oude nest, van de schrik te bekomen. Dit alles speelde zich af om 7.30. Ik besloot de dierenambulance te bellen.
Zij vertelden me dat wel langs zouden komen, maar pas nĂ¡ negen uur... We sloten alle uitgangen goed af en besloten maar de wachten tot ze zouden arriveren. Katrien had echter helemaal geen zin om zo lang te wachten en werd steeds brutaler. Ze liet zich niet meer terugdringen in haar nest en begon, met alle kuikens in haar kielzog, de tuin verder te verkennen om te kijken of er een uitgang was die ze misschien over het hoofd had gezien. Ondertussen was Aug, de buurman, ook op en samen besloten we om voor verkeersagent/begeleider te spelen. Ik zette de tuindeur open en na een tijdje besloot Katrien de sprong te wagen... met haar kroost rende ze via ons achterpad richting Joris Ivensstraat en dus ook richting water! Gelukkig! Ik had even mijn twijfels of ze de weg wel zou weten te vinden, maar die angst bleek gelukkig ongegrond. We hoefden geen verkeer tegen te houden toen de stoet de straat overstak en aan de overkant was gelukkig de sloot al dichtbij. Mama maakte een paadje door het kroos en de kleintjes zwommen meteen achter haar aan alsof ze nooit anders gedaan hadden! Ze hadden het gered!! Samen zwommen ze naar de horizon en als in een goede Hollywood 'feelgood' movie, hopen we dat ze nog lang en gelukkig zullen leven.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home