Madurodam en een 'Boulevaardjȗ pakkȗh'

In mijn gedachten was het een enorm park, waar je eindeloos door allerlei straatjes kon lopen om al die leuke kleine huisjes te bekijken. Dat waren duidelijk uitvergrote kinderherinneringen van een jongetje van ongeveer één meter hoog... Het was eigenlijk behoorlijk klein en krap hier in Madurodam. Hopelijk maakte het op Quinn en Britt net zo'n indruk, als op mij, toen ik zo klein was. Ik had bij AH, als een echte Nederlander, kaartjes gekocht mét € 3,- euro airmiles-korting...dus konden we bij de ingang meteen doorlopen en hoefden we niet in de rij voor de kassa te wachten. Ik was blij dat we er lekker vroeg waren want nu -om tien uur-was het nog niet zo druk. Je merkte al wel dat het vol begon te stromen. Het was heerlijk weer en wij hadden nog alle ruimte om alles te bekijken en wat heen en weer te lopen. Na een uur rondlopen hadden we het meeste wel gezien en de kinderen hadden ondertussen iets ontdekt dat veel interessanter was: een Sesamstraat speelhal, waar Bert, Ernie, Tommy, Pino en hun vrienden de dienst uitmaakten....Toen we daar een half uurtje hadden doorgebracht-Marca en ik keken elkaar aan met een blik van 'zonde met dit mooie weer'-besloten we de rest van de tijd weer lekker buiten door te brengen. Gelukkig was er (natuurlijk) ook een leuke speeltuin, waar ze nog een half uurtje konden ravotten. Toen we naar de uitgang liepen, keken we naar de enorme mensenmassas, die zich door de straatjes probeerden te persen. We waren blij dat we eruit gingen en niet erin....We waren al bijna bij de uitgang, toen ik wat bekende huisjes zag...onze eigen filmwijk!!! die hadden we nog helemaal niet bekeken...Dat kon natuurlijk niet. Dus snel nog even die hoek ingedoken en toen weer naar de uitgang. Omdat het nog steeds vroeg was-nu twaalf uur- besloten we door te rijden naar de Boulevard in Scheveningen. Toen ik vroeger, als vakantiewerk, bij het ministerie van Onderwijs en Wetenschappen werkte, als bode/koerier, gingen we vaak aan het einde van de werkdag even met de dienstbus 'een Boulevaardjȗ pakkȗh'. Dat klonk een stuk beter dan 'lekkȏrȗ wèvȗh kèkȗh in de baas zȗ tèd'.....Vanaf Madurodam is het maar 5 minuten rijden. Ik verwachtte dat het stervensdruk zou zijn en dat alles door elkaar zou krioelen, maar dat viel gelukkig reuze mee! We konden zo de Boulevard op rijden en ook het vinden van een parkeerplekje bleek geen probleem. Wat wel een probleem was, was dat ik geen cash geld had meegenomen, alleen maar pasjes. Ik moest eerst 10 minuten lopen, voordat ik een pin-automaat vond. Toen natuurlijk weer terug. Meteen bij de snackbar de bestelling meegenomen en richting vloedlijn gelopen. Hier zat de rest met hongerige blik op mij te wachten. Marca had ondertussen een soort Duitse zitkuil geconstrueerd en de kinderen waren heerlijk, met hun blote voeten, aan het spelen in de zee. We probeerden onze patat zonder te veel zand naar binnen te krijgen....lukte redelijk. Voordat we terugreden, hebben de kids eerst nog heerlijk gesprongen op een luchtkussen, terwijl paps en mams heerlijk uit de wind, achter een raampje, zaten te sudderen. Om half vier reden we terug. Britt was zó uitgeteld, dat ze in de auto in slaap viel!
Wat een heerlijke dag!