De discrete postbode....

Ik had net de post door de brievenbus gedaan en keek nog even door het raam van de woonkamer of ik enig leven zag.
Niks te zien. Ik liep een stukje terug en zag dat boven het slaapkamerraam open stond en de lamp brandde. Plotseling verscheen een man voor het raam. Met een beetje schaapachtige glimlach keek hij naar beneden.
"Hallo", zei ik.
"Hallo", zei de man.
Op de achtergrond hoorde ik een vrouwenstem... Jacqui??
Wat doet deze man in de slaapkamer van Jacqui en Jeroen?, flitste het door mijn hoofd. Allerlei scenario's passeerden in een miliseconde de revue... neee, dat zal toch niet, er moet een logische verklaring voor zijn!
Discreet trok ik mij terug via het tuinpad, sloeg de bocht om en ging verder met mijn ronde.
Die avond ging de telefoon. Jacqui met de uitleg over 'de vreemde man'.
Het bleek dat er iemand van een beveiligingsbedrijf langs was geweest om een alarm te installeren. Toevallig waren ze net bij de slaapkamer aanbelandt, toen ik langs kwam. Toen Jacqui de man 'Hallo' hoorde zeggen tegen iemand beneden, had ze gedacht dat het Jeroen was. Hij zou namelijk elk moment kunnen komen. Maar toen de beveiliger zei dat het de postbode was, begreep ze wat een rare situatie dit voor mij moest lijken en voelde ze zich toch een beetje opgelaten; ze moest me toch even vertellen hoe de vork in de steel zat. Ik grapte dat ze me helemaal niets uit hoefde te leggen en dat ik een zeer discrete postbode was...
Maar ze moest natuurlijk toch even haar verhaal kwijt.
Ja, ja, als postbode weet je wat er leeft in de buurt....