Stijlloos eten

Kathalyne belde of wij het leuk vonden om in het kader van 'de week van de smaak' samen uit eten te gaan.
Daar zijn wij natuurlijk altijd voor te porren...
Het zou bovendien een verrassing zijn voor Michaël.
Je kon in deze week bij verschillende toprestaurants een verrassingsmenu bestellen voor 25 euro!
Toen wij gingen kijken, zaten de échte toppers als het Amstel, Okura en le Garage helaas al vol, maar er stonden nog genoeg andere aantrekkelijke restaurants op de lijst. Uiteindelijk besloten we naar Brasserie Stijl te gaan in Laren.
Wij zouden Kathalyne en Michaël ophalen bij haar ouders en die arme Michaël wist nog steeds niet wat hem te wachten stond..
Kathalyne had hem in een pesterige bui voorgespiegeld dat hij met een vriend naar een house-feest zou gaan, iets waar hij helemaal geen zin in had.... Toen hij ons voor de deur zag staan, klaarde zijn gezicht op. We reden naar Laren in het laatste staartje file op de A1, maar we waren stipt 8 uur bij Stijl. Toen Kathalyne de ober vertelde dat wij gereserveerd hadden voor het verrassingsmenu, keek hij niet erg blij... we werden naar het enige ongedekte tafeltje in de hele zaal geleid. Vlak achter een scherm bij de ingang. Het tafeltje voelde aan of er voor ons een groot gezin pannenkoeken met stroop had gegeten en het daarna met een snel doekje was schoongemaakt. Onze serveerster kwam en deelde een menukaart-A4-tje uit waarop ons menu stond, waardoor het voor ons meteen geen verrassing meer was. Daarvoor had onze gastheer ons al een beetje kribbig meegedeeld dat er niet echt een wijnarrangement bij het menu was. Hij stelde als aperitief een rose prosecco voor.
De ietwat goedkoop aandoende glazen werden door onze serveerster op een wat knullige manier geserveerd; ze kwam er mee aanlopen alsof ze een arm vol appels had.
De inhoud was gelukkig prima in orde, lekker fris met een mooi bubbeltje.
Ons menu begon met een Vitello Tonnato met aansluitend de keuze tussen zalm in terriakki-saus of runderlende. Bij het dessert konden we kiezen uit diverse ijssoorten met fruit of koffie met bonbons.
Michaël nam de lende en de rest ging voor de zalm. Allemaal namen we het ijs.
Na aanzienlijke tijd kwam ons meidje vragen of we misschien al vast een broodje wilden. Wij keken naar onze troosteloos kale tafel en grepen deze mogelijkheid natuurlijk met beide handen aan. Het broodje werd geserveerd met een klein schoteltje roomboter.
Lekker brood, niets op aan te merken. We hadden de eerste hap nog maar net in onze mond, toen de eerste gang geserveerd werd. Hier was duidelijk iets mis met de timing... De vitello was lekker, met pijnboompitjes en brood met zeezout.
Alleen moesten we het deze gang zonder wijn doen, dat vonden ze blijkbaar niet zo belangrijk hier. Verder was onze tafel nog steeds angstaanjagend kaal, we kregen geen servetten en die zouden er de rest van de maaltijd ook niet aan te pas komen.
Onze serveerster, die volgens ons het hele restaurant moest bedienen, liep ijverig heen en weer. Toen ze de borden van de eerste ronde kwam ophalen, maakte Michaël wijselijk meteen van de gelegenheid gebruik om alvast wat wijn voor de volgende gang te bestellen. Toen deze kwam begon zich een duidelijke trend af te tekenen: hier stond in de keuken iemand heel aardig te koken, maar dit werd helaas wat tenietgedaan door de knullige bediening.
De zalm en de lende smaakten uitstekend en de wijnen waren ook OK.
Hetzelfde gold voor ons dessert, een combinatie van aardbei en lychee ijs met geroosterde amandelen en een aardbeiensaus.
Nog nooit heb ik een restaurant gegeten waar de bediening en entourage zó uit balans was met de kwaliteit van het eten.
Na nog een espresso en muntthee betaalden we de rekening en reed ik naar huis.

Onze vrienden sliepen boven bij ons, in onze oude twijfelaar.
Vanochtend scheen de zon lekker en hebben we met zijn allen gezellig ontbeten.
Ondanks alle minpuntjes, hadden we toch een heel gezellige avond gehad!
Om een uur of negen zwaaiden we ze uit, volgende keer proberen we weer een ander restaurant!