Slopers

Afgelopen maandag gingen we eten bij Nancy en Joost. Bij aankomst werden we enthousiast begroet door het wild blaffend en kwispelend duo Puck en Jip. Marca had uit Amerika een speeltje meegenomen voor Puck. Ik vond het er persoonlijk wat morbide uitzien; het was een soort stevig geknoopte strop met aan de andere kant iets wat op een tennisbal leek... het was dat het ding vrolijke kleuren had want anders zou je nog op verkeerde gedachten kunnen komen. De bedoeling was natuurlijk dat je de strop in je hand hield: hond bijt in bal-en laat niet meer los-en baasje en hond beginnen een duw en trek gevecht met het speeltje. Zover zou het met dit speeltje echter nooit komen... Onze eerste fout was natuurlijk om maar één speeltje mee te nemen voor twéé honden... enorme jaloezie was vanzelfsprekend het gevolg. Puck, die officieel het ding had gekregen en die ook nog een stuk groter is dan pup Jip, sleepte hem trots naar zijn kussen en begon verwoed te knauwen op de bal. Jip keek wat beteuterd toe en wierp ons een beschuldigende blik toe die we niet snel zullen vergeten. Maar Jip gaf nog niet op; langzaam probeerde ze steeds dichter bij Puck te komen om het andere eind van de strop te kunnen bemachtigen. Als Puck vond dat ze nu toch wel dichtbij genoeg was, liet hij een afschrikwekkende grom horen en ging enthousiast door met kauwen... de eerste stukjes bal lagen ondertussen al op het kleed.... Dat was natuurlijk onze tweede fout; te denken dat je een hond iets kunt geven dat heel blijft. Terwijl wij even stonden te praten en de laatste nieuwtjes uitwisselden, keek ik na een paar minuten naar beneden en zag dat het touw van de strop al keurig doormidden was gekauwd, waardoor de tennisbal nu los naast de strop lag. Dit alles was binnen vijf minuten gebeurd en getuigde van groot vakmanschap van Puck's kant! Ietwat beteuterd keken Marca en ik naar de overblijfselen van wat in onze gedachten toch een heel solide speeltje was geweest. Maar Joost verzekerde ons dat dat nu juist de gein was: als je het niet kon slopen was het niet leuk. Daar zat wat in. Tijdens ons diner werd de slooptechniek nog verder verfijnd door Jip. Puck had er even genoeg van en Jip zag haar kans schoon; de bal werd keurig gerecycled tot een bergje rubbersnippers... alleen de strop kwam ongeschonden uit de strijd.































































Wij aten ondertussen een heerlijke maaltijd! Nancy had speciaal voor ons een diner klaargemaakt zonder e-nummers! De schat! Ze had zelfs, speciaal voor ons, als dessert heerlijke brownies gebakken, iets waar ze zelf niets om geeft. Ook de mosterdsoep waar we mee begonnen was uit de kunst! Na een ontzettend gezellige avond keerden we om kwart over elf weer terug naar huis met een voldaan gevoel en een heel nieuwe kijk op hondenspeelgoed...