Celestijnse betovering

Het is nu ruim 10 jaar geleden dat ik de "Celestijnse belofte" voor het eerst las. Het was een boek dat me meteen in zijn grip had en destijds had ik het idee dat ik daar ook wat mee moest doen. Ik besefte dat het fictie was, een roman, maar de principes die erin werden beschreven spraken me zeer aan en ik denk dat de meeste zaken ook zo werken als door Redfield beschreven wordt. Met name de strijd om energie tussen mensen en de daarbij behorende rollenspellen, was een eye-opener voor me. Het is een mooi verhaal met een positieve tendens. Ik kan me herinneren dat ik destijds, na het lezen van het boek, een periode bewust geleefd heb volgens de wijze van de Celestijnse belofte en dat dat een zeer prettige tijd was. Helaas verval je dan na verloop van tijd weer in je oude gewoontes....
Daarom kan ik soms weer opeens ontzettende zin krijgen om het boek weer te lezen. De afgelopen weken was het dus weer zo ver. Na de Celestijnse Belofte gelezen te hebben, ben ik meteen weer doorgegaan met het vervolg: Het tiende gebod.
Dit was voor mij nu al de derde keer dat ik de boeken las en het verveelde me nog steeds niet, sterker nog; ik krijg er altijd weer enorme inspiratie van om mijn leven op bepaalde punten aan te passen en dingen uit de boeken in de praktijk te brengen. Soms heb je weer even een schopje onder de kont nodig om je weer scherp te krijgen. Met name als het gaat om de intermenselijke relaties. Ik heb geen illusies dat ik het deze keer zal kunnen volhouden, maar het geeft me weer hernieuwde energie voor een bepaalde periode. Het is dan ook vast niet de laatste keer dat ik de boeken gelezen heb....