"papa, ik kan je borstjes zien..."

Al een tijdje was het beeld dat ik via de spiegel van mezelf zag, niet zoals het volgens mij zou moeten zijn. Sluipenderwijs had zich in de loop der tijd vet verzameld op de bekende plekken en was mijn silhouet beduidend anders van vorm geworden. Gelukkig was het nog niet zo erg als op bijgaande foto.... Met weemoed dacht ik terug aan de tijd dat ik als een getailleerde spijker door het leven ging, met een lengte van 186 cm en het schamel aantal kilootjes van 65!. Toen Britt dan ook laatst tegen me zei: "Papa ik kan je borstjes zie" was dat de druppel die de emmer deed overlopen. Het werd eens tijd om streng te zijn tegen mezelf en dat fitness apparaat, dat boven stof stond te verzamelen, ook daadwerkelijk te gaan gebruiken! Ook mijn voedselinname moest eens kritisch tegen het licht worden gehouden. Dat laatste punt stemde me niet echt gelukkig, want ik ga door het leven als een echte Bourgondier. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik ontzettend blij was dat ik op precies dat moment, via Mirna, tegen het (dunne) afvalboekje van topkok Pierre Wind aanliep, waarin hij zijn Wind-Afval-Methode, kortweg WAM, uit de doeken doet. Hij beweert een methode gevonden te hebben waardoor lekkerbekken als hij (en ik) toch gewoon kunnen eten en tegelijk kunnen afvallen... Het principe is zeer eenvoudig: je schrapt heel rigoreus alle suikers en suikervervangers uit je eten. Suikers uit vruchten, de zogenaamde natuurlijke suikers, mogen wel, dus als je een 'zoete bui' voelt aankomen, kun je wel een lekkere portie fruitsalade nemen. Omdat ik al lang weet dat suiker een zeer ongezonde stof is voor je lichaam en het feit dat je voor de rest alles gewoon mocht eten, leek me dit wel een mooie methode voor mij om wat kilootjes kwijt te raken. Ik hoefde niet eens zo heel veel om te gooien; geen suiker meer in de koffie, geen koekjes en geen deserts, dat waren de belangrijkste dingen. Voor de rest nog een paar produkten vervangen waar ook suikers inzitten. Dat zijn er trouwens heel erg veel, als je eens serieus de ingredientenlijstjes langsloopt.
Maar ik ben niet roomser dan de paus en als er een spoortje suiker in zit, zoals bijvoorbeeld in mayonaise, doe ik daar niet moeilijk over. Na een week was ik 2 kilo kwijt, maar nu is de teller even stationair gebleven. Dat gevoel had ik zelf ook al. Ik geef de moed niet op en ga vrolijk verder, ook omdat het gewoon goed voelt en het me toch weinig moeite kost.
Ik zie de toekomst nog wel wat dunner in en hou je op de hoogte!