Pick-nick tussen de graven

Afgelopen dinsdag met mama een heerlijke fietstocht gemaakt. Het zou die dag zo'n 30-35 graden worden, dus het was wel handig om zo vroeg mogelijk te beginnen met onze etappe. Na het "kinderen naar school breng" ritueel, ben ik meteen doorgereden. Ik had weer een van mijn "Ar-dagen", waarop ik lekker kan doen wat ik wil, terwijl Marca voor de kinderen zorgt. Ik had het al een tijdje in mijn hoofd zitten om met mama eens lekker te gaan fietsen. Een fietstocht met haar in de omgeving Putten/Ermelo is een heerlijke ervaring. Omdat ze de bossen daar zo goed kent en een uitstekend richtinggevoel heeft, hoeft ze nooit op de kaart te kijken en kan je je dus ongestoord concentreren op het natuurschoon om je heen.
Bovendien is ze hier opgegroeid en heeft ze een geheugen als een ijzeren pot. Dus je bent ook meteen nog eens met een gids op pad, die over elk plekje wel een leuk verhaal of een mooie anekdote te vertellen heeft... Als geplanned vertrokken we lekker vroeg met een fietstas met koelboxje erin en wat eten. Na een prachtige rit, door de nog heerlijk koele bossen, kwamen we bij het Solse gat. Hier lagen voor mij ook wel wat herinneringen. Zo gingen we vroeger, als het al een beetje begon te schemeren, met mijn ouders, opa en oma en Sam hier naar toe om met een stok in het moeras te peuren, waardoor er gas vrijkwam wat we aan konden steken! Je kunt je als kind nauwelijks iets spannenders voorstellen, vooral niet als je net de legende van het verzonken klooster hebt gehoord, wat hier gestaan zou hebben...
Hier hadden we onze eerste stop en ik had hier wel de halve dag kunnen doorbrengen; wat een prachtige bomen en wat een heelijk koel briesje. Er stond ook nog een "natuur-kunstwerk:" een boomstronk die door een kunstenaar met behulp van motorzaag omgetoverd was tot een fantastisch mooie duizendpoot!





















Toen we na deze onderbreking weer verder fietsten en op een gegeven moment wel wat trek kregen, waren we net in de buurt van Staverden. Hier staat ook een schattig klein kerkje met een mooi begraafplaatsje ernaast. Hier ziin we naar binnen gegaan en hebben we een plekje uitgezocht in een hoek, op een stenen bank in de schaduw van een prachtige boom, met uitzicht op de graven om ons heen. Hier hebben we in stilte zitten genieten van ons drinken en een krentenbol met roomboter.
Op de terugweg hadden we de laatste paar kilometer helaas geen schaduw en moesten we op een asfaltpad fietsen. Toen merkten we pas hoe heerlijk koel we al die tijd gefietst hadden! De hitte steeg van het asfalt omhoog en bleef als een verstikkende, plakkerige wolk om ons heen hangen. Thuis konden we weer even bijkomen in de koelte van het huis en waren we het er alletwee over eens dat het een zeer geslaagde dag was geweest.