Een zondagmorgen met Camille en Igor

Vandaag weer genoten van een mooi klassiek concert in het concertgebouw. Het was weer het eerste concert van een reeks, die we besteld hebben. Marca zat reserve en daarom kon mama vandaag gezellig mee. Papa en mama hadden bij ons geslapen omdat we gisteren met zijn allen in onze auto naar het feest van Paul en Susan waren geweest in het nieuwe ADO-stadion. Vanmorgen eerst gezellig met zijn allen ontbeten met vers afgebakken broodjes. Daarna cappucinotijd en toen rustig afgezakt naar Amsterdam
Op het programma: het Radio Philharmonisch orkest olv dirigent Jun Maerkl met Saint Saens en Strawinsky.
Aan de vleugel Jean Yves Thibaudet. Mama genoot ook weer en was weer lekker enthousiast.
We waren met de auto gegaan en toen we terugkwamen, was Marca gelukkig niet opgeroepen.

Van stoere Zweed naar temperamentvolle Italiaan

Na 4 jaar SAAB begon het toch weer een beetje te kriebelen...eigenlijk hebben we met onze 93 nooit veel problemen gehad, behalve die ene keer toen de koppaking het begaf en al het koelwater in de olie zat.. Ja, dan ben je natuurlijk niet blij. Dit was een dure reparatie, maar verder heeft hij het altijd goed gedaan, zonder morren.
Maar ook het feit dat de verwarming/ventilatie vanaf het begin nooit goed gewerkt heeft en ook het feit dat er geen airco inzat, begon ons steeds meer te ergeren. Verder had hij nu toch al 170000 km gelopen enzaten er wel wat dingetjes aan te komen. Kortom, het werd tijd om eens rond te kijken naar iets anders. Na uitgebreid rondkijken op autoweek.nl, bleek dat Marca en ik het maar over een paar merken en modellen eens konden worden. Een van mijn eisen was, dat ik wel eens een 6-cilinder wou rijden. Kandidaten waren; een Audi A6, Renault Vel Satis, Landrover Freelander, Toyato RAV4 en de Alfa 166. Uiteindelijk werden we het eens over een Alfa Romeo 166 V6. Ik had al een mooie, goed onderhouden, te koop zien staan in Eindhoven. Gisteren waren we alletwee vrij en zijn we vroeg naar de lichtstad gereden om de koop rond te maken. Na een proefrit, waarin Marca mij met een meewarige blik aankeek, toen ik de V6 even lekker liet grommen (jongens en hun jongensdromen....) waren ook Marca's laatste twijfels weg en we kunnen ons nu dus eigenaar noemen van een temperamentvolle Italiaan!

Andennes in de Ardennen

We zijn weer terug van ons jaarlijkse uitstapje naar (meestal) de Ardennen. Het was weer heerlijk relaxed! Het is ondertussen al een echte traditie aan het worden; met de herfstvakantie een weekje ertussenuit met papa, mama, Remko en Elina en ons gezin.
Het was nu al de 7e of 8e keer. Meestal is de bestemming Ardennen, maar we zijn ook een keer uitgeweken naar een heerlijk huis in Duitsland, waar we ons eigen inpandige zwembad haden! Dit jaar was het weer de Ardennen, maar wel in een stuk waar we nog niet eerder geweest waren. Het gehucht Coutisse, gemeente Andennes, tussen Namen en Luik in. Niet zo ver rijden als anders en daardoor ook wat dichter bij de "bewoonde wereld". Dit was ook duidelijk te merken als je naar Andennes reed; het verkeer werd dan opeens heel druk en naar Namen zaten we al snel in de file. Dat zijn dingen die die je meer naar het zuid-oosten niet zo tegenkomt. Daar zijn de bossen ook uitgestrekter en de plaatsjes was romantischer. Desalnietemin was dit ook een heerlijk huis met een prachtige tuin/boomgaard, waarin verschillende fruitbomen en een walnootboom stonden.
De noten waren al massaal naar beneden gevallen en konden zo geoogst worden... Het bos, met een paar uitgezete wandelingen, begon echt voor de deur. We hebben deze week niet veel gedaan en dat voelde goed. Alleen lekker gewandeld, gegeten, gelezen en gezellig samen gepraat. Open haard en een wijntje erbij...dan hoef je verder niet zo veel meer.
Elina kon deze keer jammer genoeg niet mee omdat ze net met een nieuwe baan was begonnen, als taxfree , verkoopster op Schiphol. Marca kreeg het ok niet voor elkaar met KLM indelingen om de hele week te kunnen blijven, dus moesten we haar 1 dag eerder op de trein zetten in Namen. Op die woensdag dat we Marca weg gingen brengen, zijn we wat langer in Namen gebleven, om de stad te bekijken. Het weer zat niet mee en was echt herfstigmet harde wind en regen. Toch kon je zien dat, met betere weercondities, Namen een heel gezellige oude stad is, met veel leuke winkels, mooie gebouwen en pleintjes.
De tijd gaat snel als je het naar je zin hebt en dat was nu ook weer zo. De week was snel voorbijgegaan. Vrijdagmiddag waren we weer terug en hebben we met zijn allen bij Remko en Elina gegeten, Waar Marca en Elina een heerlijk maaltje voor ons hadden gemaakt.Het perfecte eind van een mooie week.

A-Dploma!

Zaterdag was het eindelijk zover: Britt mocht afzwemmen voor haar A-diploma! Ze had al de week ervoor proefgezwommen en eigenlijk was dat het echte afzwemmen en was de laatste keer meer een soort feestje, waarbij ze in hun pyjama's mochten zwemmen. Ook alle instructeurs liepen in hun pyjama...Een grote groep kinderen, zo'n 50 totaal, maar alles liep geolied en uiteindelijk was er maar 1 meisje wat zakte. Heel sneu, maar ze was ook lang ziek geweest en wilde het toch proberen. Britt was apetrots op haar mooie diploma, ze kreeg van ons de nieuwe barbie-film als kadootje. Van opa en oma kreeg ze ook nog wat en zelfs van Lisa kreeg ze nog wat voor haar diploma! Nu maar op voor B... Er is een wachtlijst en we zullen blij zijn als het hele zwemavontuur voor beide kinderen achter de rug is....

Klassiekers en toneel

Afgelopen zondag wassie er weer de Midland classic-car rally. Als ik kan, ga ik er altijd even kijken; een prachtig gezicht, al die oudjes zo bij elkaar te zien...Het valt me ook op dat er niet elk jaar dezelfde auto's staan. Het loont echt de moeite om elke keer even te gaan kijken. Deze keer stond er ook een collega van Marca, waarmee ze net gevlogen had. Hij heeft een Fiat Topolino bestel. Ik heb hem nog even ontmoet.
Op de foto zie je een mooie, oude Panhard. Ik ben vergeten te vragen of ze uit Voorburg kwamen, bij mijn ouders stond er namelijk ook altijd een om de hoek.
Ondertussen waren Marca, Nicole, Britt en Sarah naar een optreden van Hasta la Pasta in de glasbak. De inderen konden actief meespelen en ze hebben het leuk gehad.