Italiaanse kerst

Omdat ik sinds een aantal maanden op een Italiaanse kookcursus zit, leek het me leuk om de Kerstmaaltijd op zijn Italiaans te bereiden. Op de cursus -bij Cucina Maria in Naarden-
bereiden we met 8 man/vrouw 6 keer per jaar een complete 4-gangen maaltijd, die we daarna gezamenlijk, aan een mooi gedekte tafel, op smullen... Je werkt met twee man aan één gang, maar je hebt wel tijd om soms eens even bij de anderen te kijken hoe het daar gaat. Het koken duurt ongeveer een uur, daarna begint het eten. Erg gezellig, leerzaam en lekker!
Ik had al wat gerechten uitgezocht van Maria en Marca had ook nog een heerlijk gerechtje opgeduikeld, dus ons menu was snel compleet. Daarna de wijnen erbij uitgezocht. Uitgangspunt bij de menu's van Maria is, dat je zelf ook veel bij je gasten moet kunnen zijn; dus veel gerechten zijn al -voor een groot deel- voor te bereiden. Dat kwam nu mooi uit! We hadden 5 gangen te bereiden voor 12 man! Waarvan de eerste gang eigenlijk bestond uit 3 amuses... Onze beide ouders zouden komen, Leen en Hilde, Remko en Elina en wij zelf natuurlijk.
Om 4 uur verwelkomden we onze gasten met een feestelijke prosecco. Om een uur of vijf begonnen we met de eerste gang en we eindigden rond een uur of tien met de koffie!
Iedereen vond het heerlijk en was vol lof, zelf hadden we na afloop ook een tevreden gevoel. Alles was goed gelopen en de gerechten waren goed gelukt. Marca en ik hadden gewerkt als een goed geoliede machine!

The Alien

'The chances of anything coming from Mars are a million to one, but still they come...'
tekstregel uit de prachtige muziek van Jeff Wayne's versie van 'War of the Worlds'
Hierin nemen kwaadaardige marsbewoners bijna de aarde over.
Even dacht ik afgelopen week dat het zover was... de kwaadaardige aliens waren al geland en bevonden zich onder ons... het ergste was dat er nu ééntje recht op mij af kwam lopen! Door de dichte mist, die mijn werk op Schiphol in complete chaos had veranderd, kwam een reusachtige gestalte op mij af. Ik was net de trap van station Parkwijk af en wilde naar mijn fiets lopen, die bij de AH op zijn vaste berijder wachtte. Die fiets zou ik nooit bereiken... onderweg zou dit monster mij aanvallen en als een echte Marsman al mijn bloed uit mijn lijf zuigen... even later zouden omstanders alleen nog een uitgedroogd, leerachtig overblijfsel vinden in een KLM uniform! Mijn God!, de Marsman was ondertussen al een stuk dichterbij gekomen... ik kon nu ook zijn gezicht zien, dat wil zeggen: ik staarde naar de plek waar normaal gesproken een gezicht hoort te zitten.... hier bevond zich een grote, wilde krans roodachtig haar met een witte cirkelvormige plek in het midden.... Dat was alles! geen ogen, geen neus, geen mond, helemaal niets! De wilde bos zweefde boven de kraag van de enorme zwarte jas. Ik was zeker dat er sensoren achter moesten zitten, die het wezen in staat stelden te navigeren op deze planeet. Verder leek de gestalte vrij menselijk, zij het reusachtig... Een verlammende angst zorgde ervoor dat ik geen voet meer kon verzetten. De alien was nu vlak bij!! Ik durfde bijna niet meer te kijken, met mijn laatste moed wierp ik een blik omhoog en zag een oudere vrouw van zeker 2.10 meter met wild wit haar. Aan de randen bevond zich nog een uitgegroeide rode kleurspoeling. Ze liep met haar hoofd diep voorover gebogen, zodat haar witte kruin vooruit wees en ze had haar nek diep in haar jas gestoken.... snel liep ik door naar mijn fiets terwijl mijn angst veranderde in een gevoel van medelijden...

Inspiratie...

Ik kijk terug en zie dat ik al een ruim een maand niets meer geschreven heb! Je hoort schrijvers vaak zeggen dat schrijven echt een vak is, dat het niet alleen wachten op inspiratie is -in de oude films zie je dan de schrijver met een lege blik naar een blanco velletje staren, dat maagdelijk tussen de rollen van een oude 'Remington' geperst zit- nee, schrijven is gedisciplineerd elke dag op een bepaalde tijd achter je bureau gaan zitten en...schrijven!!! Gewoon doen, gewoon beginnen! En inderdaad heb ik zelf ook ervaren dat het zo werkt. Alleen is het mijn vak natuurlijk niet en kies ik er dan voor om andere dingen te doen. Maar meer dan een maand... kom op zeg! An die Arbeit!! Nou is het wel altijd een drukke tijd in december met al die feesten (klinkt toch een beetje zwakjes)
Ik pak gewoon de agenda erbij en kijk even wat er allemaal gebeurd is sinds mijn laatste stukje.
OK dan: Quinn heeft bij opa en oma gelogeerd, Leen en Hilde hebben bij ons gegeten, Britt heeft haar verjaardag gevierd met een Girlzzz make-up, make-over partijtje, samen met Jeroen een badkamer vloer gelegd, de oude grijze Sint is natuurlijk ook weer een paar keer langs geweest, Quinn heeft zijn B-diploma gehaald!, Gerjan heeft hier gelogeerd voordat ze weer terug ging naar Canada, Ik ben naar de tandarts geweest, we hebben met Nancy en Joost onbeperkt sushi gegeten bij restaurant Kimono, de Klussenier is langsgeweest om zijn offerte voor de zolder door te spreken, Niels Mons heeft de maten genomen voor onze nieuwe dakkapel, ik heb fotomodel gespeeld in een fotoshoot van Aatjan, ik heb weer een fantastische kookles gehad bij Cucina Maria, gehaktballetjes gemaakt voor twee schoolkerstdiners, met Rene achter een stalletje met gluhwein en koekjes gestaan, samen met Marca naar het zondagochtend concert geweest, met de kinderen heerlijk bij Jeroen en Jacqui gegeten, samen met Marca en Jacqui naar de winter-wijnproeverij van Hugh geweest, Remko en Elina op de koffie gehad, wezen borrelen bij onze overburen Rob en Astrid en ten slotte op tweede kerstdag het (Italiaanse) menu bereid..... O ja, natuurlijk ook nog gewerkt bij KLM en TNT.
Mmm,toch wel een béétje druk geweest...