Koopjesjacht in Batavia

Marca had vanmorgen om half elf een afspraak met Abdesh, onze kapper, om geknipt te worden. De afspraak was gemaakt in de eilandenbuurt. Ik had al stiekem het plannetje om daarna door te rijden naar Batavia stad om eens even rond te kijken naar wat nieuwe kleren voor de zomer. Marca dacht eerst dat ik de verkeerde afslag had genomen, maar had natuurlijk al snel door waar we naar toe gingen.We arriveerden om ongeveer half twaalf. We hebben nog even wat gegeten in een van de restaurants, maar dat viel erg tegen, daar zien ze mij niet meer terug.
Het ziet er altijd vrolijk uit in Batavia stad en ik vind het steeds weer leuk om er rond te lopen, als ik er weer eens kom.
Uiteindelijk zijn we redelijk geslaagd en hebben voor Britt ook nog wat leuke dingen kunnen kopen.
Je komt daar toch altijd tijd tekort,
Thuisgekomen bleek ze erg in haar nopjes met haar nieuwe Barbi T-shirt.

Flying (too) high

Met een luchtballon varen was al lang een grote wens van ons. Gisteren is het er eindelijk van gekomen. Met hartelijk dank aan airmiles, papa en mama voor de kinderoppas en Remko en Elina als volgteam! Nadat een vorige datum was geannuleerd wegens slecht weer, zagen de voortekenen er gisteren al goed uit. Toen ik om kwart voor drie met het speciale nummer belde om te horen of het doorging, was het antwoord bevestigend. We moesten verzamelen in Veenendaal op het stadspark om half zeven. Toen papa en mama hier waren aangekomen en Quinn uit gymles kwam om iets over vieren, zijn we meteen maar vertrokken. Het was filetijd en we wilden geen risico nemen om te laat te komen. Dat bleek een goede beslissing: aardig wat file's en aan het eind bleek het nog een aardige klus om het stadspark te vinden. We waren mooi op tijd en Remko en Elina kwamen ook al snel. Ondertussen waren er ook al twee busjes met aanhangers gearriveerd, er bleken twee balonnen omhoog te gaan. Onze ballon was een 12 persoons en we zaten als haringen in een ton. We konden helpen met de voorbereidingen en na een uurtje konden we instappen en gingen we heel snel omhoog. Voor Marca was het misschien wel wat te snel... en te hoog.. ze werd helemaal stil en stond verkrampt aan de rand van het mandje. Gelukkig werd het na een kwartiertje wat beter en kon ook zij genieten van de tocht. Hoewel de grondwind westelijk was, gingen wij varen op 900-1200 meter, waar de wind uit noordelijke richting kwam. Zo voeren wij vanuit Veenendaal over de Maas en Waal en kwamen uiteindelijk uit in Afferden. Het was een fantastische belevenis, helemaal niet koud, eerder warm door de hitte van de branders en natuurlijk een spectaculair uitzicht! Ook toen we laag zaten was het leuk om alles vanuit de lucht te bekijken; alles is dan nog zo lekker herkenbaar. Na een hele mooie landing, in een grasveld van een aardige boerin, werden we nog gedoopt met een pol gras op ons hoofd, waarover champagne werd geschonken... Marca werd Gravin van Veenendaal tot Afferden en ik Graaf van Veenendaal tot Afferden! Dankzij ons volgteam konden we daarna meteen weer naar huis terugkeren. Het was ontzettend leuk, een van die dingen die iedereen eigenlijk 1 x in zijn leven zou moeten doen...

Kasteel Ter Worm en de Leuf

In september kennen Marca en ik elkaar 20 jaar. Reden genoeg om haar eens lekker te verwennen met een (culinair) verrassingsweekend. Eigenlijk zou dit natuurlijk in september moeten plaatsvinden, maar omdat we dan weer alletwee aan het werk zijn, weet ik uit ervaring dat het dan bijna onmogelijk wordt om zoiets te organiseren. Nu zijn de omstandigheden veel gunstiger en de verrassing des te groter! Van Kathalyne en Michael had ik hele goede verhalen gehoord over Kasteel ter Worm, bij Heerlen. Zij waren er zelf al een paar keer geweest en ik weet dat zij ook echte lekkerbekken zijn. Zij vonden het een echte aanrader en de site zag er ook aanstekelijk uit. Met name het 'Etoile' arrangement leek me zeer geschikt: 2 overnachtingen in het kasteel met 2 keer een uitgebreid diner. 1x in het kasteel en 1x in het Michelin restaurant " De Leuf ", wat er een kwartiertje vandaan ligt Vrijdagochtend heen en zondag weer terug. Via mijn ouders had ik de kinderen onder weten te brengen. De verrassing was voor Marca niet helemaal compleet meer, omdat ze in dat weekend wat wilde gaan plannen en daar moest ik haar toen natuurlijk vanaf houden. Ze wist dus dat er iets ging gebeuren, maar meer ook niet. En dat is zo gebleven. Op vrijdag ochtend zijn we vertrokken en hebben snel op Schiphol Marca's ticket voor Calgary opgehaald. Daarna heerlijk gelunched bij de Rotonde, bij afslag Geldermalsen aan de A2. Ik was hier nog niet geweest en het was een openbaring: het ligt daar heel leuk, aan het water en het is een zeer sfeervol restaurant. Bij de afrit kan je kiezen: linksaf naar Mac Donalds of rechtsaf naar "De Rotonde": altijd rechtsaf kiezen!!! Het weer was heerlijk, dus we konden lekker buiten genieten van onze uitsmijter. Na deze onderbreking doorgereden naar de Brunssumseheide, zodat we al vlak in de buurt van Ter Worm waren. Hier hebben we een heerlijke wandeling gemaakt, een prachtig gebied! Na onze wandeling kwamen we rond een uur of 5 aan, in "ons" kasteel. Daar konden we weer buiten genieten van een welkomsdrankje, nadat we ons in de Pachthofsuite hadden geinstalleerd. Om 8 uur gereserveerd in het restaurant en nog even een korte wandeling gemaakt over het landgoed. Marca bleef even op de kamer, want ze had een lichte hoofdpijn. Het diner, met bijbehorend wijnarrangement, was heerlijk. 4 gangen lang lieten we ons verwennen. Een heerlijk idee ook dat je na de maaltijd zo naar je kamer kan lopen....

De volgende dag lekker rustig begonnen en na het goed verzorgde ontbijt, naar Aken gereden. Dat is maar een half uurtje met de auto. Aken is een leuke stad met een mooi oud centrum en een fantastisch mooie dom. De hele stad ademt een sfeer van geschiedenis uit. Wie Aken zegt, zegt meteen Karel de Grote, die hier zij residentie hield en daardoor Aken vele jaren tot een van de belangrijkste steden op aarde maakte. Veel bezocht en 's-middags heerlijk gelunched bij een Turks restaurant, waar we van een heerlijke, complete, maaltijd genoten voor een prijs, waar je in Nederland een kopje koffie met een puntje taart voor krijgt! Bijtijds teruggereden, zodat we nog even heerlijk op onze kamer konden lummelen, voordat het grote Michelin-avantuur ging beginnen. Om kwart voor acht werden we door de limousineservice van restaurant "de Leuf" opgehaald vanaf het kasteel. Een kwartier later zaten we aan onze tafel in een zeer smaakvol omgebouwde boerderij.
Het personeel was zeer vriendelijk, niet afstandelijk en ter zake kundig. Je krijgt zo'n ster niet alleen voor het eten...
Maar daar was natuurlijk ook niets mis mee! We hebben 5 gangen lang zitten genieten van de mooiste smaakcombinaties, begeleidt door de heerlijkste wijnen. Na afloop werden we door Chefkok Paul van de Bunt zelf, met nog twee andere koppels, in een 9 meter lange "stretched limo" Lincoln weer naar ter Worm gereden. De hele avond was een fantastische ervaring en we hebben ert met volle teugen van genoten.

Op de laatste dag hebben we lekker uitgeslapen en zijn, na een heerlijk ontbijt, weer terug naar huis gereden, want we hadden toch ook wel weer erg veel zin om de kinderen weer te zien!

Uitbuiken...

Inderdaad, de paasdagen waren voor ons een culinair zware beproeving. We hadden een druk schema, want we gingen in 3 dagen 3x op pad, kris kras door het land en bij alle drie gelegenheden hadden wij beloofd (een deel van) het eten te bereiden! Dat was dus goed plannen met de inkoop, rekening houden met dichte winkels en een hoop thuiswerk verrichten.
Ik ben de laatste tijd in 'the cooking mood' dus ik vond het helemaal niet erg. En mijn ervaring is, dat het er alleen maar gezelliger op wordt als er meerdere mensen koken voor eenzelfde maaltijd. Een andere zijde van dit fenomeen is natuurlijk dat niemand te weinig meeneemt, dus dat er een overvloed van heerlijke gerechten op tafel verschijnt.... Tja en dan moet je natuurlijk wel sterk in je schoenen staan om dat allemaal niet even te gaan proberen. De party bij Conchita (zie foto) was ook erg geslaagd. Op een prachtige plek, midden in de natuur lekker met vrienden bijpraten, bij een paasvuur en later lekker met zijn allen aan tafel. De afgelopen dagen hebben wij dus genoten van een groot aantal heerlijke liflafjes, hoofdgerechten, snacks en deserts, natuurlijk begeleidt door de fijnste wijnen. Kortom, het wordt tijd om even uit te buiken

Met zonder zijwieltjes!!

Ik kan al fietsen ' met zonder zijwieltjes', vertelde Britt vol trots aan de fietsenmaker, toen we daar vanmiddag een helmpje en een vlaggetje gingen halen. Het helmpje werd een 'Barbie' en geen K3, zoals ik verwacht had. Op het vlaggetje moest Minnie Mouse staan. Toen we vanmiddag gingen wandelen met Quinn, Jens en Britt, wilde Britt op haar fiets zonder zijwieltjes. Ik hield haar bij haar kraag vast en holde mee. Al snel merkte ik, dat ik haar eigenlijk helemaal niet meer hoefde vast te houden. Toen ik dat vertelde, wilde ze meteen weer zonder mij en dat ging heel goed. Het blijft een wonderbaarlijk proces, dat leren fietsen. Ik heb het idee dat je er echt klaar voor moet zijn, om het te leren en dat je het dan ook heel snel onder de knie hebt. Ik kan me uit mijn jeugd, van die leeftijd, niet veel meer herinneren, maar dat ik leerde fietsen, weet ik nog heel goed. Bij mijn opa en oma in Putten, op de Beukenlaan. Eerst had ik het idee dat het nooit ging lukken en dan opeens gaat het! Het heeft ook met durf te maken; als je maar goed doortrapt en vaart houdt, gaat het sturen veel makkelijker, maar ja, dat moet je eerst wel even doorkrijgen....

Creatief met ei

Het jaarlijkse paaseierenbeschilderen heeft bij ons weer plaatsgevonden. Ik had een pak met 18 witte eieren gekocht, die, volgens de verpakking, door de kippen speciaal gelegd waren om te beschilderen. Eerst even hardgekookt in een heeel grote pan en het feest kon beginnen. De kinderen vinden het natuurlijk altijd prachtig. Quinn begon ook vol vuur, maar had het na 2 bleekoranje geschilderde eitjes wel bekeken en verdween naar boven, naar de computer. Britt was uiterst serieus aan het verven en barste zo nu en dan in tranen uit, als er weer een kleurtje doorliep, of er iets niet zo ging als zij wilde. Na een tijdje keken Marca en ik elkaar aan en begonnen wij ook mee tee schilderen. We kregen de smaak te pakken en hebben met zijn drieen de rest van de eieren mooi gemaakt. Nu nog verstoppeen en natuurlijk...opeten, Pfffff.

Doppio zero

Oftewel dubbel 0. Een tarwebloemsoort die uitermate geschikt is om pastadeeg mee te maken. In Italie natuurlijk op elke straathoek verkrijgbaar, maar hier alleen bij de speciaalzaken. Gelukkig had Il Giardino op de grote markt het op de plank staan. Weliswaar voor € 1.95 (terwijl een pak bloem bij de Vomar € 0.19 kost), maar goed als je dan toch zelf pasta gaat maken, wil je toch het echte spul... Vroeger had ik ook wel eens pasta gemaakt met gewone bloem en dit ging ook wel, maar ik moet zeggen dat het met dit meel wel heel mooi elastisch deeg werd, wat tot zeer dunne bladen te verwerken was. Vroeger, in Amsterdam, hadden we ook al een pastamachine, maar deze is op miraculeuze wijze verdwenen, we weten niet hoe en niet wanneer. Dus er moest een nieuwe komen. V&D had een mooie aanbieding, dus ik kon vandaag al aan de slag. Het deeg maken verliep zonder problemen en het draaien van de tagliatelle ook. Alleen bij het koken was ik vergeten dat verse pasta veel meer water om zich heen nodig heeft dan gedroogde, te kleine pan dus...Alles kwam toch nog goed. Ik had bolgnese saus gemaakt, een mix volgens een recept van Carluccio en het pasta-boek van AH. Het was erg lekker en de kinderen hebben enorm zitten eten, voor hun doen. Alle reden dus om dit veel vaker te doen. Het is trouwens ook erg leuk om die slierten pasta uit de machine te zien komen en het geeft natuurlijk grote voldoening, als er zo van genoten wordt.

Tuschinsky en Cote Ouest

Al jaren sparen we airmiles en ons tegoed is ondertussen tot duizelingwekkende hoogte opgelopen... Het werd dus eens hoog tijd om te cashen! We hebben al een Ballonvaart geplanned met Ad Ballon, pas niewe dekbedhoezen besteld via de airmilesshop, nu maar eens wat punten omwisselen voor wat bioscoopkaartjes. We hadden al tegen elkaar gezegd, dat we naar Ice Age 2 wilden, als hij uit zou komen, dus dat was een mooie gelegenheid. Enige probleem was dat we onze miles niet in Almere konden inleveren. Wel in Hilversum, Amsterdam en Lutjebroek, maar niet in de eerste digitale superbioscoop van Nederland... Niet getreurd, Tuschinsky is natuurlijk een pracht van een bioscoop met een enorme historie en de kinderen waren hier ook nog nooit geweest. Ik had later op de dag toch een afspraak met Aatjan in Amsterdam, dus het kwam eigenlijk wel goed uit. We gingen met de trein en dat is voor de kids ook altijd al een avontuur, daarna natuurlijk nog een stukje met de tram, dus de lol kon niet op. Met name Quinn keek zijn ogen uit in de prachtige zaal 1, waar de film draaide.
Met een flesje appelsap in de ene hand en een zak popcorn in de andere hebben ze zitten genieten en wij trouwens ook.
De film was leuk en zoals natuurlijk te verwachten viel, kreeg de kleine held Scrat van Ice Age 1 in dit vervolg een beduidend grotere rol toebedeeld. Na afloop is Marca weer met de kinderen teruggereisd en ben ik met Aatjen lekker wezen eten bij Cote Ouest. Ik had hier al gereserveerd want Johannes van Dam was langsgeweest en had met een 9- gestrooid, nou dan weet je het wel: RESERVEREN! Ik kende een van de twee eigenaren,Albert Hietink, via een wijnproeverij en later heb ik bij hem ook nog wel eens iets besteld. Albert komt al vanaf zijn jeugd in Bretagne en heeft voor deze streek een ( culinair) zwak ontwikkeld. Hij heeft dit ondertussen ook te gelde weten te maken: via een webwinkel verkoop hij allemaal regionale produkten uit Bretagne, zoals, ciders, pommeaus, kwalitatief hoogwaardige visconserven, crepes, zeezout etc etc.
Naast deze bezigheden is hij nu dus ook een restaurant begonnen met iemand anders. Hoog tijd om eens te gaan verkennen.... Het bleek een zaak zonder opsmuk; eenvoudig meubilair, niks aan de wanden en, wat een verademing, geen achtergrond muzak! Wat het eten betreft konden we ons volledig aansluiten bij de waardering van Johannes van Dam, wat een heerlijke gerechten! We startten alletwee met een glas droge cider, lekker verfrissend. Ik begon met een vissoep, die echt uit de kunst was en daarna had ik de mosselen besteld, bereidt met cider, appeltjes, spekjes en creme fraiche, heerlijk..Als desert volde dan nog de Tarte de pommes, eveneens niet te versmaden. Het geheel werd begeleidt door een witte wijn uit de Rhone. We eindigden met een capuchino en rolden voldaan de deur uit....
hierna volgt nog wat Johannes van Dam er van vond.


Côte Ouest: 9-
Gravenstraat 20, 1012 NM Amsterdam
Tel. 020-3208998, di. t/m zo 17-22 uur

Vasthouden, die Franse smaken!


JOHANNES VAN DAM

Als op een kaart verschillende soorten goede cider staan, kan er al niet veel meer misgaan. Eén ervan, de geraffineerde, erg mooie Sydre van Eric Bordelet, had ik vorige week al eens geproefd op de Wine Professional van de Horecava in de RAI, en de importeur ervan is hier de restaurateur.

Hier, dat is Côte Ouest (de Westkust), een restaurant dat de Bretonse kant op gaat. Want inderdaad, cider mag dan spreekwoordelijk Normandisch zijn, in Bretagne kunnen ze er ook wat van en ik heb zelfs eens uitstekende gedronken uit Picardië, nog noordelijker.

Deze zaak in de Gravenstraat (ooit zat hier Henri Prouvin) ziet er goed uit. Beneden is het café met een bar zonder krukken - zeer Frans dus - op de entresol staan tafels met damastpapier en papieren servetten langs de muren en de balustrade; in het midden alleen een serveermeubel. Alles is van stevig hout, waardoor het iets landelijks krijgt. Beneden kun je overigens ook eten.

De kaart is nog voorlopig en beperkt, maar binnen die beperktheid al aardig uitgebreid: vijf voorgerechten, maar ook nog vijf soorten 'galettes', Bretonse flensjes van blé noir, een type boekweit. Mosselen rekenen we eveneens tot de Bretonse specialiteiten: hier zijn ook vijf varianten van. Dan is er een vis van de dag, er zijn drie vleesgerechten, drie begeleidende vleessausen (apart te bestellen), twee salades en een vegetarische quiche. Wie wil, kan extra groenten, brood of friet bestellen. Als dessert zijn er drie soorten taart, ijs en natuurlijk zoete flensjes, negen in getal.

Om de kaart maar meteen verder af te lopen: koffie van Richard, thee van Mariage Frères (dertien soorten!), een mooie keuze ciders en poirés (cider van peer) en een kleine lijst Franse wijnen, die nog in ontwikkeling is.

De charcuterie is eigen import. De rauwe ham is verrukkelijk, evenals de twee soorten worst en de Rillettes du Mans (€8). Het brood is trouwens ook erg goed.

De vissoep Ouest (€5,50) is stevig gebonden, de kaas en de croutons zitten er in en we krijgen een uitstekende rouille erbij, waar zelfs zee-egel door is gedraaid, wat alleen de allerbesten doen. Die rouille doet het hem. De kaas vind ik altijd wat overbodig bij vissoep, schadelijk zelfs, maar het valt hier mee.

Voor de zekerheid delen we een galette als tussengerecht (€7,50); die met geitenkaas, spinazie en walnoten: verrukkelijk! De blé noir moet speciaal worden geïmporteerd; het hier verkrijgbare boekweitmeel is niet geschikt, schijnt het.

Komen we aan de hoofdgerechten - al kan zo'n galette ook als hoofdgerecht worden beschouwd - en dan in de eerste plaats de Moules frites, dus mosselen met friet. Moules Cancale vin blanc (€15,50), genoemd naar de Bretonse havenstad Cancale, is wel de eenvoudigste en mijns inziens de lekkerste. Behalve witte wijn zitten er sjalotjes en selderij in. That's it. Gasten om ons heen horen we om sausjes vragen, maar de Hollandse fabriekspotjesrage gaat aan deze zaak gelukkig voorbij. De wijn met groenten is geurig en smakelijk genoeg, of bestel de bearnaise los erbij!

De Moules marinière zijn meer Bels, met crème fraîche; met cider kan het ook, eventueel met blauwe kaas (alledrie €16,50) en ten slotte op zijn Thais (€17) - maar géén cocktailsausjes. Houden zo! De frietjes zijn dun en goed, de mayo - oké, die Hollandse touch mag blijven - is goed met mosterd. Bij de saladegarnituur was trouwens al opgevallen hoe heerlijk scherp en zacht tegelijk de vinaigrette is!

De entrecote met friet (€16,50) heet Franse entrecote, mochten we denken dat het gaat om precies hetzelfde stuk dat in Nederland onder die naam geserveerd wordt. In Frankrijk gaan verschillende delen van het rund onder die naam; dit is meer een rib-eye: zoals de naam al zegt, is dat de Angelsaksische benaming. Het (Ierse) vlees is uitstekend, de bearnaise (€2) wat flauw, maar dat probleem wordt uiteindelijk opgelost (zie het stukje hieronder). Buitengewoon klassiek en eenvoudig. Het vleesalternatief is de steak friet (€13,50) of de merguez met pittige saus en friet (€10,50) overigens ook eigen import (Bretons?) omdat de 'Hollandse' merguez meestal nogal flauw is.

De tarte au chocolat is speciaal aanbevolen en het moet gezegd: die is werkelijk voortreffelijk, smeuïg en met precies de juiste, volle smaak (€3,90)

Bij de crêpe houden we het ook maar eenvoudig: die met Bretonse roomboter, citroen en honing (€4,50) is meer dan voldoende qua smaken.

Je zou Côte Ouest dus een soort café-crêperie-petit restaurant kunnen noemen, maar de kwaliteit stijgt daar een beetje bovenuit, vooral als je de mooie keuze ciders in aanmerking neemt - daar kan ik niet over ophouden. Ze zijn vanaf 16 uur te drinken en alleen al daarvoor zien ze me terug!

© Het Parool, 14-01-2006

Bubinga

Al tijden waren we op zoek naar een nieuwe salontafel. Het model wat we nu hadden was door een Marokkaanse "timmerman" in elkaar gezet en was op zijn minst niet zo netjes te noemen. Bovendien had hij maar drie poten, wat hem niet zo stabiel maakte... Menig drankje werd gelanceerd, als de kinderen met hun elleboogjes op de rand wilden steunen. Dit miste trouwens ook zijn uitwerking niet op de kleur van ons rode tapijt, wat eronder lag. We hadden een leuk model gezien bij de Trendhopper, maar dit was een fineer-exemplaar en daar houden wij niet zo van. Wij wilden liever het echte spul: massief hout. Bovendien vonden we de tafel veel te duur. Het model was echter heel eenvoudig en volgens mij, best zelf te maken. Toen wij dan ook bij Nijhof in Baarn, bij de houtafdeling, een prachtige rechte balk Bubinga-hout tegen het lijf liepen, was de keus snel gemaakt. Marca en ik hebben ter plekke nog even de details in onze hoofden ontworpen en ik heb de balk ( 4,7 x 20 x 400) meteen gereserveerd. Thuis nog even een definitief ontwerp gemaakt en de maten zodanig aangepast, zodat ik alles uit deze ene balk zou kunnen maken. Dit lukte, dus de volgende dag alles laten zagen ter plekke, er moest voor deze superharde houtsoort, die uit Kameroen komt, een speciaal zaagblad in de machine gemonteerd worden...Toen nog even deuvels gekocht en weer naar huis Thuis de stukken met een schuurmachine nog even de 'finishing touch' gegeven en binnen 2 uur in elkaar gezet! Daarna verschillende lagen olie erover heen en hij is nog steeds dorstig! Maar hij ziet er mooi uit en heeft een mooie tekening. Kortom wij zijn tevreden.

Uitwaaien in het cirkelbos

Het heerlijke weer nodigde vandaag uit om een lekkere wandeling te maken. Het leek me een goed idee om naar het cirkelbos te rijden, daar de auto neer te zetten en vandaar uit een wandeling te maken. Er start daar bij de parkeerplaats een wandeling van 4 kilometer die langs de Gooimeer-beek loopt. De vorige keer dat ik deze route liep, was de aanduiding zeer slecht en kon je zo verdwalen. Dat was gelukkig allemaal goed verbeterd. Er stond een stevige, warme bries en het was heerlijk om door het landschap te lopen, de kinderen genoten er ook van en dat maakte het voor ons nog leuker. Quinn ging steeds fanatiek op zoek naar het volgende pijltje en Britt had al gauw een mooie wandelstok gevonden. Het pad was hier en daar behoorlijk drassig, maar het was een leuke route. Op de terugweg kwamen we langs grote tractorsporen, die volgelopen waren met regenwater. Daar stapte ik bijna op 2 parende kikkers. Terwijl ik deze van dichtbij aan het bekijken was, ontdekte Marca dat de poeltjes afgeladen waren met kikkers! Het paarseizoen was in volle gang en ik moet toegeven dat het er een mooie dag voor was. Quinn en Britt klauterden zo nu en dan lekker over de vele omgezaagde boomstammen, die zo nu en dan ons pad blokkeerden. De auto kwam weer net op tijd in zicht, voordat ze te moe werden en er genoeg van kregen. Volgende keer nemen we een rugzakje mee met wat pick-nick spulletjes en dan maken we er helemaal een echt uitje van.